Ik hield van een man met kanker en dit is wat ik geleerd heb...

Toen ik een kerel vond die bij mijn vermogen om lief te hebben paste, wist ik dat ik weg moest lopen.

Voor hem betekende het liefhebben van iemand diepgaand, en voor hem betekende het dat niet voor mij.

Dus ik ben vertrokken.

Hij was een man met kanker: chagrijnig, gevoelig, emotioneel af, de hele negen meter. Met mijn maan in Kreeft (heerser van de emoties), begreep ik het. Ik ben altijd super in contact geweest met mijn emoties, als een Kreeft. Het enige wat ik ooit wilde was van iemand houden en daar ook nog eens van gehouden worden. Diep zorgen voor andere mensen is altijd mijn ding geweest.

Als er één ding is waarvan ik weet dat het waar is voor alle Kreeften, dan is het wel dat ze zo in contact staan met hun emoties.

Ze houden de herinneringen van de mensen die hen pijn hebben gedaan net zo stevig vast als ze die mensen vasthouden. In dit geval was het zijn ex-vriendin. Nadat ze hun hart hebben gebroken, duurt het lang voordat ze zich openstellen voor een nieuw iemand. Soms, als ze verdrietig zijn, isoleren ze zich. Laat me je dit zeggen: de watertekens van de liefde verdrinken in hun tranen.

Als Kreeften gewond raken, komen ze er nooit echt overheen.

Soms wordt kanker erg kleverig en behoeftig omdat ze echt veel om andere mensen en dingen geven. En soms gebruiken ze gewoon manipulatie om je te laten blijven.

Het klinkt slecht, ik weet het, maar de kanker waar ik bij betrokken was, hield me in de buurt omdat ik aardig was. Het is een kanker ding, denk ik, om aardig te zijn. Toen hij zich realiseerde hoe ik afstand begon te nemen van hem, wist hij wat hij moest zeggen om me weer binnen te krijgen. Hij maakte dat ik me speciaal voelde, gezocht, nodig, geliefd. Maar het onderliggende probleem tussen ons was dat hij zich bleef vasthouden aan zijn gevoelens voor zijn ex.

Ik hield van een man met kanker en leerde hoe moeilijk het voor mij was om weg te lopen. Ik zag zoveel van mezelf in hem. Ik begreep zijn emoties en zijn gevoelens. Toch heb ik geleerd hoe makkelijk het voor hem was om mijn gevoelens te verwaarlozen. Hij was egoïstisch over de manier waarop hij omging.

Ik heb geïnvesteerd in een vierjarige relatie met hem, maar als ik terugkijk zie ik dat het nooit echt een relatie is geweest. Het was gewoon ik en mijn gevoelens en hem en zijn gevoelens en die scheiding was wat me pijn deed. Toch kan ik het vergeven. Maar als een man met kanker zal ik het nooit vergeten.