De reden waarom buitenaardse wezens ons nog niet hebben gecontacteerd

Dat is een heleboel plaatsen waar een intergalactisch feest verborgen zou kunnen zijn!

De evolutionaire bioloog Richard Dawkins nodigt ons uit om na te denken: zou het arrogant zijn om te denken dat we alleen zijn? Zeker! Maar, hoe kunnen we deze hypothetische kosmische buren zoeken?

De zoektocht naar leven

Los astronomen hebben besloten de zoektocht te vereenvoudigen door zich te richten op wat ze de "bewoonbare zone" noemen. Dit is de gouden plek, waar de afstand van een planeet tot zijn ster het bestaan van vloeibaar water mogelijk maakt.

NASA schat dat minstens 300 miljoen van deze planeten geschikt kunnen zijn voor leven. Stel je de hoeveelheid feesten voor die we zouden kunnen hebben!

Maar hier komt de truc: in de bewoonbare zone zijn betekent niet dat er water is. Tot nu toe kennen we meer dan 5.500 exoplaneten, maar hun atmosfeer is een raadsel. Bijvoorbeeld, Venus heeft een dichte en giftige atmosfeer, terwijl Mars zijn atmosfeer bijna volledig lijkt te hebben verloren. Wie wil er nu op zo'n plek gaan wonen? Niemand!

Bovendien is ons zonnestelsel niet de meest voorkomende. Rode dwergsterren, die veel kleiner en zwakker zijn dan onze zon, zijn de meest voorkomende.

En als leven iets zo simpels was als bacteriën die infrarood licht absorberen? We zouden omringd kunnen zijn door kleine paarse wezens die we niet eens kennen. Dat zou echt een onverwachte wending zijn!

En wat als leven geen water nodig heeft?

Laten we praten over levensvormen die onze verwachtingen uitdagen. Er zouden wezens kunnen zijn die geen water nodig hebben. Denk aan Titan, een maan van Saturnus met meren en zeeën van methaan.

Onder water (nou ja, het methaan) zouden er kleine buitenaardse wezens kunnen zijn die genieten van hun eigen versie van het leven!

Laten we nu van onderwerp veranderen. Leven is één ding, maar wat is er met intelligentie? Hier komt het SETI-programma in beeld, dat al tientallen jaren op zoek is naar signalen van geavanceerde beschavingen. Maar waar zijn ze? De beroemde Fermi-paradox doet ons afvragen: als er zoveel planeten zijn, waarom hebben we dan geen duidelijke signalen van leven ontvangen?

Kun je je voorstellen dat ze aan het slapen zijn? Of nog erger, dat ze ons hebben gezien en hebben besloten om "mute" te doen op onze uitzending. Wat een onbeschoftheid!

De afstand en de technologie

Het is belangrijk om te onthouden dat, als deze beschavingen onze planeet observeren vanuit, laten we zeggen, de Andromedagalaxie, ze zien wat hier 2,5 miljoen jaar geleden gebeurde. Hallo, Pleistoceen! En als wij radiosignalen van een verre beschaving detecteren, zijn het waarschijnlijk echo's van gebeurtenissen van eonen geleden. Het is alsof je met een geest praat!

En laten we onze technologische beperking niet vergeten. We bewegen ons door het zonnestelsel met chemische of elektrische aandrijving. De Voyager 1-sonde is het door mensen gemaakte object dat het verst weg is, op ongeveer 24.000 miljoen kilometer van de aarde. En de dichtstbijzijnde ster? Proxima Centauri, op 40 biljoen kilometer afstand. Dat is een rit die zelfs de beste navigatie-app niet zou kunnen berekenen!

Eindreflecties

Dus, zijn we alleen? Misschien niet. Maar de zoektocht is een monumentale uitdaging. Misschien zijn we slechts één ontdekking verwijderd van het veranderen van ons begrip van het universum. Dus terwijl we naar de lucht blijven kijken, laten we onze geest openhouden en onze zin voor humor! Wie weet? Misschien ontvangen we op een dag een bericht dat zegt: "Hallo, Aarde! Hebben jullie wifi?!"

Wat denk jij? Denk je dat er leven daarbuiten is? Laat me je gedachten achter in de reacties!