De medailles van de Olympische Spelen in Parijs 2024 verouderen snel!

Blijkbaar heeft de glans van deze prijzen niet lang geduurd, en meer dan 100 atleten hebben hun trofeeën teruggegeven aan de Monnaie de Paris. Waarom? Omdat de medailles zich meer erratisch hebben gedragen dan een kat die zijn eigen staart achterna zit.

Maar wat gebeurt er eigenlijk? De problemen met de medailles van de Olympische Spelen zijn geen nieuw probleem. De Monnaie de Paris, verantwoordelijk voor de productie van deze sportjuwelen, heeft al meer dan een jaar te maken met problemen met defecte lakken.

Een jaar! Stel je voor dat je een probleem hebt met een lak en dit zo lang laat aanslepen. Dit is geen thrillerfilm, maar het heeft zeker alle elementen van een groot Olympisch drama.

De Dans van de Executives

De schandaal heeft zoveel slachtoffers geëist als een aflevering van "Game of Thrones". Drie hooggeplaatste executives zijn ontslagen, waarschijnlijk nadat ze meer kritiek hebben ontvangen dan een scheidsrechter tijdens een voetbalwedstrijd. En dat is niet voor niets.

De kwaliteit van de medailles is rechtstreeks gerelateerd aan een strategische beslissing uit 2019 die de productie naar een meer industriële structuur heeft veranderd. Dit klinkt als een poging om een gourmetrestaurant om te toveren tot een fastfoodketen. Resultaat: medailles met dezelfde aantrekkingskracht als een bord koude soep.

Een van de belangrijkste oorzaken van deze fiasco is een regelgeving die het gebruik van chroomtrioxide verbiedt, een essentiële component van de vernis. Het gebrek aan tijd om adequate tests uit te voeren heeft de medailles kwetsbaar gemaakt, alsof er een onzichtbaarheidsbetovering over hun kwaliteit is geworpen. Bam! Scheuren, verkleuring en een eindeloze stroom retourzendingen.

Boze Atleten: Waar is mijn Medaille?

Los atleten zijn niet blij, en met reden. Laten we de Amerikaanse skateboarder Nyjah Huston herinneren, die een medaille tegenkwam die afbladderde na een weekend vol plezier. "Olympische medailles, verbeter jullie kwaliteit!" riep hij, waarschijnlijk terwijl hij zocht naar een goede plek om zijn half ontbonden trofee op te hangen.

En hij was niet de enige. Andere atleten, zoals de zwemmer Maxime Grousset en de voetbalster Lynn Williams, lieten ook van zich horen. Williams suggereerde zelfs dat de medailles meer zouden moeten kunnen weerstaan dan een simpele klap, alsof ze de krachten van de zwaartekracht met dezelfde moed als een superheld zouden moeten trotseren.

De Oplossing aan de Horizon

Ante de storm van kritiek heeft het Organisatiecomité van Parijs 2024 beloofd de defecte medailles te vervangen. Ze zeggen dat ze zullen worden hersteld alsof ze nieuw zijn, hoewel men zich afvraagt of ze een tovenaar verborgen hebben in de Monnaie de Parijs. De medailles, die zwaarder zijn dan een goed stuk vlees, moeten weer gaan stralen als het goud, zilver en brons dat ze vertegenwoordigen.

Kortom, de Olympische medailles zouden een symbool van eeuwige prestatie moeten zijn, geen versleten museumstuk. Parijs heeft de uitdaging om ze weer te laten stralen en ondertussen laat het ons met een les: zelfs iconen van sportieve uitmuntendheid kunnen hun imperfecties hebben. En jij, wat vind je? Zou je vertrouwen in een medaille die je meer stof dan glans geeft?